یاد آن جمعه‌ی نیکو که سلامَت آمد
از لب باغ دعا عطر مرامت آمد
منتظر بر لب حوضی پُر مِی در چرخش،
تشنه‌کام تو شدم، جام کلامت آمد

تو پزشکِ دل تبدارِ پر از درد من‌ ای همسفر راه... برس!
روی تب را به دوایی بنواز

تو همان عمق عظیم خالی
و سیه‌چاله‌ی قلبم بودی
و همان سطح وسیع بایر

آه ای جان دلم! یوسف کنعانی من
حسرت خواسته‌ی شرح پریشانی من